मराठी" दीन"

हातामध्ये चेतन भगत/ जे.के.रोलिंग असताना....कानात अकोन /मडोना असताना...डोळ्यासमोर स्पीलबर्ग असताना ..मनात अंजेलिना /नताली असताना कानाखाली जेवा "खळ फटाक" आवाज आला तेवा कोठेतरी आठवले कि हातामध्ये केवातरी पुलं/वपू होते...कानात बालगंधर्व होते...डोळ्यासमोर दादासाहेब फाळके होते आणि मनात स्मिता पाटील /दुर्गा खोटे होती....अरे कधीतरी माझी मातृभाषा ..राज्यभाषा हि "मराठी " होती....इंग्रजांनी आणलेले इंग्रजी वारे आपल्या प्रांतात धुमाकूळ घालत आहे अर्थात ज्यांना अवकाशात झेप घायची आहे त्यांना वाऱ्यावर स्वर होणे क्रमप्राप्त आहे पण त्या वाऱ्याच्या प्रभावाने आमच्या लेखकांनी ,कवींनी ,संतानी ,विचारवंतानी कष्टाने बांधलेली ,उत्साहाने वाढवलेली ,प्रेमाने सारवलेली घरे उध्वस्त होत आहेत याचे राहून राहून वाईट वाटते .......

                                       मराठी राज्यभाषा दिन साजरा करणारा मराठी माणूसच या अधोगतीस जबाबदार आहे ..."हरिपाठ " वाचायच्या वयात "हैरी पोर्टर " हातात पडला तर काय व्हायचे ? तिथपासून जी सुरुवात होते ती "मराठी भाषेला अभिमत दर्जा मिळवून देण्यासाठी समिती " स्थापण्यापर्यंत येऊन थांबते .... जो मराठी बोलतो आणि लिहितो त्याला इंग्लिश येत नाही म्हणून मराठी बोलतो असे नसते तर एकदा "अमृत " चाखायची सवय लागली कि "कोला " चाखायची इच्छा होतच नाही..... करंदीकर असोत वा कुसुमाग्रज , शिवाजी सावंत असोत वा पुलं ....खाडिलकर असो वा शिरवाडकर हे आमचे प्राण आहेत आमची अस्मिता आहे .... आणि शरीरातून प्राण गेला तर राहते ते फ़क़्त कलेवर....

                                                         माझ्या मातीचे गायन तुझ्या आकाश श्रुतींनी 

                                                         जरा कानोसा देऊन कधी ऐकशील का रे 

                                                          माझी धुळीतील चित्रे तुझ्या प्रकाश नेत्रांनी 

                                                         जरा पापणी खुलून कधी पाहशील का रे 

                                                         माझ्या जहाजाचे पंख मध्यरात्रीत माखले 

                                                         तुझ्या किनार्यास दिवा कधी लावशील का रे 

                                                         माझा रांगडा अंधार मेघ मेघात साचला 

                                                         तुझ्या उषेच्या कानी कधी टिपशील का रे