६ फुट २ इंच अशी उंची ,धिप्पाड शरीरयष्टी ,गोलंदाजाने टाकलेल्या सुरेख चेंडूची पण चिरफाड करण्याची क्षमता ,सामना एकहाती फिरवण्याचे कौशल्य ,वेळप्रसंगी गोलंदाजी करायचेही कसब आणि याच गुणांनी वेस्ट इंडीज च्या महान खेळाडूत बसण्यास लारा नंतरचा योग्य खेळाडू ख्रिस गेल आणि कधीकाळी सर्वोत्तम मधील सर्वोत्तम खेळाडू दिलेली ,जगावर एकहाती अधिराज्य गाजवलेली ,क्रिकेट च्या इतिहासातील जवळपास सर्व विक्रम प्रथम नोंदवलेली पण सध्या अनागोंदी कारभार ,आर्थिक चणचण, गुणवान खेळाडू असूनही अपुरे मार्गदर्शन ,मोठ्या स्पर्धात केवळ सहभाग यामुळे डबघाईला आलेली वेस्ट इंडिअन क्रिकेट समिती यांच्यात "मोडेन पण वाकणार नाही " अशा तऱ्हेने मानापमानाचा खेळ चालू असल्याने एका गौरवशाली ,प्रतिभाशाली ,नैसर्गिक खेळाडूवर अकाली संन्यास घ्यायची वेळ येणार काय अशी चिंता आणि कधी काळी जग जिंकलेल्या संघाचा "नामिबिया " होणार काय असा प्रश्न प्रत्येक क्रिकेट प्रेमीस पडलेला आहे .....
११ /१०/१९९९ रोजी जेवा जमैकन फलंदाज ख्रिस गेल याचे अंतराष्ट्रीय क्रिकेट मध्ये पदार्पण झाले तेवा सर्व माजी खेळाडूंचा अंश घेऊन मैदानावर उतरला आहे याचा सर्वांनाच भास झाला ! धिप्पाड अंगकाठी ,भेदक नजर ,चेंडू तटवायचा पण असतो याचा पडलेला विसर , सीमारेषेशी असलेले प्रेम ,फटक्या मागची ताकद आणि क्षेत्र रक्षकाच्या मधून चेंडू काढायची नजाकत हे सर्व गुण असलेला खेळाडू संघास पुन्हा सुवर्णयुग दाखवेल अशी अशा निर्माण झाली...आणि तो वागलाही तसाच....धावांचा पाऊस म्हणजे काय असतो ,षटकार कसा आणि किती दूर मारायचा असतो ,रांगडेपणा काय असतो याचे जगाला दिलेले दर्शन विस्मयकारक होते ...कसोटीमध्ये १३ शतक ,३३ अर्धशतक ,९३६ चौकारांचा पाऊस पडत केलेल्या ६३७३ धावा आणि एकदिवसीय क्रिकेट मध्ये १९ शतके ,४३ अर्धशतके ,१६९ षटकार ठोकून ८०८७ धावा करणारा फलंदाज शेवटचा कसोटी सामना १/०५/२०१० रोजी आणि शेवटचा एकदिवसीय सामना २३/०३/२०११ रोजी खेळला होता हे पाहून मनास यातना होतात ....स्फोटक फलंदाजांचे नंदनवन म्हंटल्या जाणाऱ्या २०-२० स्पर्धेतील त्याची कामगिरी थक्क करायला लावते ..आई.पी .एल ४ मध्ये १२ सामन्यात १८३.१ च्या strike rate ने ४४ चौकार ,५६ षटकारांसहकुटलेल्या ६०८ धावा आणि बिग बाश,बांगलादेशातील स्पर्धेत आणलेली सुनामी पाहून एक प्रश्न पडतो कि तो नक्की चेंडूस बदडत होता का वेस्ट इंडिअन नियामक मंडळास ....अशी अप्रतिम करणाऱ्या फलंदाजाचा घात त्याच्या धडाकेबाज स्वभावानेच झाला...
No comments:
Post a Comment